Αγαπητοτάτο Μπλογκ
Και λοιπόν ήρθε η ευλογημένη (not) μέρα που θα κάνω ανάρτηση ημερολογιακού τύπου, διερωτώμενη τα επίπεδα κατάντιας που μπορώ να φτάσω ιντερνετικώς σύμφωνα με τους κανόνες του διαδικτυακού savoir vivre που έχω ορίσει τελείως δημοκρατικά με τα δικά μου μέτρα και σταθμά. Το επόμενο βήμα είναι να αρχίσω να μαζεύω αδέσποτες γάτες στην αυλή μου ταΐζοντάς τες φιλέτο σολωμού, να ποστάρω στο wall του facebook ασπρόμαυρες μελωδίες μικρών βιολιών μετρώντας τα δάκρυα της Ερωφίλης και τέλος να φορέσω ρούχο με γούνα (αποτάξον τον σατανά της στυλιστικής κόλασης, no offense όσοι φοράτε γούνες, οικολογικές και μη, εγώ σκιάζομαι). Επειδή ο αυτοσαρκασμός έχει και όρια, θα βάλω ένα φρένο σε αυτόν τον ασυνάρτητο πλην αδιάφορο χείμαρρο επιδεικτικού εξυπνακισμού και θα ευχηθώ πράγματα στον εαυτό μου για τη νέα χρονιά. Αν ενστερνίζεστε καμία από τις ευχές μου, μην κάνετε τίποτα. Σκέφτηκα αρχικά να σας προτείνω καμία τελετή με φλισκούνια και ματζούνια, αλλά αυτό θα εξυπηρετούσε μόνο τον λυρισμό του θέματος