Αγαπητοτάτο Μπλογκ

   Και λοιπόν ήρθε η ευλογημένη (not) μέρα που θα κάνω ανάρτηση ημερολογιακού τύπου, διερωτώμενη τα επίπεδα κατάντιας που μπορώ να φτάσω ιντερνετικώς σύμφωνα με τους κανόνες του διαδικτυακού savoir vivre που έχω ορίσει τελείως δημοκρατικά με τα δικά μου μέτρα και σταθμά. Το επόμενο βήμα είναι να αρχίσω να μαζεύω αδέσποτες γάτες στην αυλή μου ταΐζοντάς τες φιλέτο σολωμού, να ποστάρω στο wall του facebook ασπρόμαυρες μελωδίες μικρών βιολιών μετρώντας τα δάκρυα της Ερωφίλης και τέλος να φορέσω ρούχο με γούνα (αποτάξον τον σατανά της στυλιστικής κόλασης, no offense όσοι φοράτε γούνες, οικολογικές και μη, εγώ σκιάζομαι). Επειδή ο αυτοσαρκασμός έχει και όρια, θα βάλω ένα φρένο σε αυτόν τον ασυνάρτητο πλην αδιάφορο χείμαρρο επιδεικτικού εξυπνακισμού και θα ευχηθώ πράγματα στον εαυτό μου για τη νέα χρονιά. Αν ενστερνίζεστε καμία από τις ευχές μου, μην κάνετε τίποτα. Σκέφτηκα αρχικά να σας προτείνω καμία τελετή με φλισκούνια και ματζούνια, αλλά αυτό θα εξυπηρετούσε μόνο τον λυρισμό του θέματος, η ουσία θα εξακολουθούσε να μένει μηδενική κι εγώ θα κέρδιζα έναν πόντο στην κλίμακα του κλισέ.

1. Εύχομαι να πεθάνει ο Internet Explorer και κάθε έκδοσή του. Είναι lame το να το γράφω στο blog μου, το ξέρω, θα ήταν the lamest αν το έγραφα στο ανενεργό Twitter μου. Μολαταύτα, δε θα σταματήσω να το εύχομαι με όλη τη δύναμη της ψηφιακής ψυχής μου. Δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω περί τούτου, ο αγαπημένος μας γούγλης θα σας δώσει πολύτιμες πληροφορίες γι' αυτήν την ποθητή απώλεια. Η ζωή μου, η ζωή σας, οι ζωές μας, οι επόμενες ζωές μας, οι καινούριες και οι παλιές ζωές θα γίνουν πιο εύκολες. Απλά αυτό. Όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν. Πρέπει να πέφτουν κυρώσεις σε όσους τον χρησιμοποιούν. Με το πρώτο άνοιγμα του explorer, καταναγκαστική αποχή από το internet για 50 μέρες. Με το δεύτερο απομάκρυνση από κάθε μορφής υπολογιστή για 70 ημέρες. Με το τρίτο, χρηματικό πρόστιμο (συνήθως έτσι πειθαρχεί ο κόσμος). Με βλέπετε, θέτω ρεαλιστικούς στόχους και είμαι ελαστική, δε χρειάζονται ακρότητες, έτσι; Θα ρίξω αυτή την ευχή για να πιασ- ενταξειτελοσσασέπεισαγεια.
2. Να σταματήσει να χάνεται η μία κάλτσα από κάθε ζευγάρι όταν τις βάζω για πλύσιμο. Μα τι πράματα είναι αυτά. Δεν ξέρω ποιος δαίμονας του χωροχρονικού συνεχούς αρπάζει τη ΜΙΑ από τις δύο κάλτσες, αλλά καλά θα κάνει να σταματήσει. Δε γνωρίζω σε τι εξυπηρετεί το σύμπαν το να χάνονται οι κάλτσες μου, απαιτώ μια πειστική εξήγηση επί του θέματος. Αγοράζω με μανία πολλά ζευγάρια για να μην ξεμείνω, όμως επιμένουν να εξαφανίζονται πεισματικά, και παρ' όλα τα ασφαλή μέτρα μου, υπάρχουν μέρες που βιάζομαι και πανικόβλητη ψάχνω ένα ζευγάρι κάλτσες αλλά ΜΑΝΤΕΨΤΕ βρίσκω μόνο μοναχικά πατουσοενδύματα. Μια μέρα έβαλα δύο διαφορετικές για να πλασάρω στυλ κιόλας, αλλά η θλιβερή αλήθεια ήταν ότι οι κάλτσες μου δεν τα πάνε καλά με τις σχέσεις. Και οι κάλτσες έχουν δικαιώματα, αλλά καλά θα έκαναν να με ρωτούσαν πρωτίστως πριν ξεκινήσουν το μοναχικό τους ταξίδι, όπου κι αν πάνε οι κακόχρονες.
3. Να εξαλειφθεί το φαινόμενο του να βάζει ο κόσμος αυτόματα flash players με μουσική στα blogs/sites του. Κοίτα πώς έχει φίλτατε το πράμα. Κάθομαι στον υπολογιστή μου και ακούω τη μουσική μου σε επιλεγμένη playlist. Έχω χαλαρώσει, και λέω να χαρίσω τον ελεύθερο και πολύτιμο (αχαχαχ) χρόνο μου στο να διαβάσω το blog σου. Σε τιμά αυτό, πρόσεχε. Αλλά ξαφνικά παράλληλα με τη μουσική μου ακούω κάτι άσχετα στο βάθος, στιγμιαία αναρωτιέμαι αν το γύρισα σε αβάντ γκαρντ με νότες προγκρέσιβ εξπεριμένταλ και μια εσάνς κοντέμποράρυ τζαζοκλάσικαλ και τα λοιπά ιαμβικά μούσμουλα. Και γενικώς δεν είμαι ανεκτική στην ηχορύπανση. Μέχρι να συνέλθω και να ψάξω (ήρεμα?) να βρω το μαγικό κουμπί του stop/pause/whatevah μπορεί να έχω εκσφενδονίσει στους τοίχους τους κατοίκους του γραφείου μου, να έχω εφεύρει μια καινούρια βαρβαρική γλώσσα και να αποκτήσω νέο χτένισμα. Αυτό είναι εξαναγκασμός, βιασμός, να πω φασισμός(;) αλλά προτιμώ να μη χρησιμοποιώ λέξεις ταμπού.

    Κι ένας επίλογος που θα έπρεπε να ήταν πρόλογος:

Βλέπεις καλό μου 2012, εύχομαι προσγειωμένα πράγματα. Ούτε ουτοπίες, ούτε παράλογες επιθυμίες, ούτε νοσταλγικά ερωτικά έπη, ούτε αναζήτηση της ευτυχίας και ούτε ελπίδες οικονομικών απολαβών. Γι' αυτό, το νου σου ε. Και μόνο 3 επιθυμίες -η επιλογή του αριθμού είναι τυχαία και δεν εμπεριέχεται ουδείς συμβολισμός. Και τέλος τέλους, έχω να προσθέσω ότι πρέπει να σταματήσω να πίνω τόνους καφέ, διότι σε λίγα λεπτά θα έχω μετανιώσει για κάθε γραμμή διαμπλογκιακής προσδοκίας.

Υ.Γ. Αυτοαναιρούμαι σωρηδόν το έχω ξαναπεί. Το πιθανότερο αύριο να φτιάξω μια ιστοσελίδα που θα παίζει απότομα και δυνατά τη μουσική που έχω επιλέξει και για την οποία μάλιστα θα πιστεύω ότι είναι μακράν καλύτερη από οποιαδήποτε μπούρδα ακούτε εκείνη τη στιγμή. Αστεΐζομαι φυσικά. Αλλά να προσέχετε, ο κόσμος είναι σκληρός και σήμερα είναι μια ηλιόλουστη μέρα που κάνει κρύο. Ναι σκέτο κρύο. Ούτε ψοφόκρυο ούτε της αρκούδας ούτε *λογοκρισία*κρύο, έτσι απλά ΚΡΥΟ για να καταλάβετε πόσο σοβαρό είναι το κρύο ναι έχω ξεπαγιάσει ούτε βροχοχιόνι χιονόβροχο, μόνο κρύο.