"Salvē!" salutations και τα συναφή.

   Η πιο σταθερή αλήθεια για εμένα είναι το ότι αλλάζω συνέχεια. Συνήθως ό,τι αποδοκιμάζω ένθερμα, το ασπάζομαι στην τελική. Καλή ώρα, σιχαινόμουν τα blogs, και να που ήρθε ή ώρα να φτιάξω ένα, για κάποιους άλφα - βήτα και λοιπούς λόγους. Να' μαι λοιπόν! Σε αυτή την ταπεινή μου γωνία στο internet θα αραδειάζω πολλά και διάφορα σχετικά με ό,τι μου αρέσει (γουέ!) και πιθανώς και για ό,τι δεν μου αρέσει, αν κι ελπίζω αυτό να είναι σε μικρές δόσεις, καθότι δεν συμπαθώ την γκρίνια. Τα θεματικά πεδία θα είναι πολλά και διάφορα, διότι καταπιάνομαι συνέχεια με ό,τι μου κατέβει. Ελπίζω να μη επιχειρήσω να γράψω ποτέ ποίηση (δική μου, εννοώ) στο παρόν blog διότι θα αρχίσω να ανησυχώ για εμένα. Αλλά δεν θα έπρεπε να το καταγράψω αυτό, αφού όπως προείπα, αυτο-αναιρούμαι σωρηδόν. Επειδή με έπιασε πάλι η οκνηρία μου για να αναφέρω περεταίρω πράγματα, θα αρκεστώ σε αυτά τα λίγα και βαρετά. Και για καλή αρχή, θα παραθέσω το άσμα από το οποίο εμπνεύστηκε ο τίτλος του εν λόγω ιστολογίου. Enjoy!